Op 11 april, om 16:30 uur, gingen de eerste buffalo’s te water in de IJssel, Operatie Cannonshot was begonnen. De overtocht duurde 7 minuten, zonder dat er vijandelijk vuur werd ontvangen. Nadat de bataljons waren overgebracht werd er begonnen met het bouwen van ponton-bruggen. Tegelijkertijd bracht een veerpont de eerste middelzware Sherman tanks van de 1e Hussars over ter ondersteuning van de infanteristen. De infanteristen hadden hun eerste doel, boerderij ‘De Kribbe’ en boerderij ‘De Weerd’ al bereikt. Hier trok de vijand zich gemakkelijk terug. De situatie veranderde bij de dorpen Klarenbeek en Voorst. Hier kwam het bruggenhoofd in wording onder zwaar Duits artillerie- en mortiervuur te liggen. Volgens de Canadese rapporten vielen er onder de pontonniers 17 slachtoffers. Het bouwen van de brug duurde niet lang. Om 02:00 uur op 12 april waren de brug en twee pontons gereed. Hierdoor konden ook de brigades 1 en 3 en de zware voertuigen naar de overkant van de IJssel. Het betreden van de Wilpse oevers door de hele 1e Canadese Infanterie Divisie was het teken dat de bevrijding van de gemeente Voorst en Apeldoorn was begonnen. De pontonbrug tussen Gorssel en Wilp was een zogenaamde ‘Class 9’ brug. Deze kreeg de naam ‘Can of Worms Bridge’, omdat deze deed denken aan een potje met wriemelende pieren. Later kwam één van de officieren aan met een bord met de tekst ‘Poco-Poco Bridge’ ofwel de ‘Ietsie Pietsie’ brug. De bouwers konden dit alles maar weinig waarderen en er ontstond een rel. Deze rel liep zelfs zo hoog op dat van hogerhand het bevel kwam dat beide borden mochten blijven staan. Op 13 april 1945 werd alsnog de eerste benaming verwijderd. De brug die leidde tot de bevrijding van West-Nederland ging dus de geschiedenisboeken in als ‘Poco-Poco’ bridge.