Simone Veil, geboren als Simone Jacob op 13 juli 1927 in Nice, Frankrijk, was een overlevende van de Holocaust en een prominent figuur in de naoorlogse Franse samenleving. Ze was de jongste van vier kinderen in een seculier Joods gezin. Met de nazi-bezetting van Frankrijk nam haar leven een dramatische wending. In maart 1944, ze was nog maar 16 jaar oud, werd ze samen met haar familie gearresteerd door de Gestapo en gedeporteerd naar Auschwitz-Birkenau. Haar vader en broer werden naar Litouwen gedeporteerd en keerden nooit meer terug, terwijl Simone, haar moeder en haar zus Madeleine naar het concentratiekamp werden gestuurd. Ondanks de dwangarbeid en onmenselijke omstandigheden overleefde Simone. Tragisch genoeg stierf haar moeder aan tyfus in Bergen-Belsen voordat het kamp in 1945 werd bevrijd.

Na de oorlog keerde Simone Veil terug naar Frankrijk. Ze studeerde rechten aan de universiteit van Parijs en begon een carrière als magistraat, waarbij ze zich richtte op de hervorming van gevangenissen en het welzijn van gedetineerden. Haar oorlogservaringen hebben haar toewijding aan rechtvaardigheid en mensenrechten diepgaand beïnvloed. In 1974 werd ze benoemd tot minister van Volksgezondheid, waar ze met succes de "Sluierwet" van 1975 verdedigde, die abortus in Frankrijk legaliseerde, een mijlpaal op het gebied van vrouwenrechten. In 1976 vertelde Simone Veil over haar ervaringen als gedeporteerde in een 14 minuten durende documentaire voor de Franse televisie, op een moment dat er geleidelijk een einde komt aan de wijdverspreide ontkenning van de Holocaust.

De invloed van Simone Veil reikte verder dan Frankrijk. In 1979 werd ze als eerste vrouw verkozen tot voorzitter van het Europees Parlement, waar ze zich inzette voor Europese integratie en mensenrechten. Naast haar politieke carrière bleef ze zich inzetten voor de herdenking van de Holocaust. Ze speelde een leidende rol als voorzitter van de Fondation pour la Mémoire de la Shoah (Stichting voor de Herinnering van de Holocaust), die ervoor zorgde dat de herinnering aan de Holocaust bewaard bleef voor toekomstige generaties.

Simone Veil schreef haar memoires, waarin ze haar persoonlijke ervaringen en pleitbezorging belichtte en licht wierp op de veerkracht die nodig is om weer op te bouwen na de verschrikkingen van de Shoah. Haar nalatenschap werd verder bekrachtigd in 2018 toen zij en haar man Antoine werden bijgezet in het Panthéon, waardoor zij een van de weinige vrouwen is die een dergelijke eer te beurt valt.