Hans Leipelt werd op 18 juli 1921 in Wenen geboren. Zijn moeder kwam uit een christelijke familie van Joodse afkomst. Hans en zijn zus Maria, die na hun verhuizing naar Hamburg in 1925 werd geboren, werden protestants opgevoed. In 1935 bepaalden de anti-Joodse Neurenberger rassenwetten dat de broers en zussen “eerstegraads Joodse halfbloeden” waren en de moeder een “bevoorrechte volle Jood”. Na de dood van de vader van Hans, het enige “Arische” familielid, in 1942, werden ze zonder enige bescherming achtergelaten. 

Na het vervullen van zijn arbeidsdienst nam Hans dienst bij de het leger, de Wehrmacht, en nam deel aan de invasie van Polen in 1939 en Frankrijk in 1940. In juni 1940  kreeg hij een onderscheiding, , maar twee maanden later werd hij oneervol ontslagen uit de Wehrmacht vanwege zijn Joodse afkomst. Deze uitsluiting raakte hem diep. 

In 1940 ging Hans scheikunde studeren aan de Universiteit van Hamburg. In 1941 verhuisde hij naar München, waar hij ondanks zijn Joodse afkomst kon studeren aan het Chemisch Instituut onder leiding van Nobelprijswinnaar Heinrich Wieland. Daar ontmoette hij een kring van gelijkgestemden. Ze discussieerden openlijk over literatuur en moderne kunst en luisterden naar verboden muziek en buitenlandse radioprogramma’s.

Op 18 februari 1943 ontving Leipelt een kopie van het zesde pamflet  van de verzetsgroep De Witte Roos en liet het aan zijn vriendin Marie-Luise Jahn zien. Tot dan toe wisten ze niets van het verzet van De Witte Roos. Ze besloten het pamflet te kopiëren en te verspreiden. Tijdens de paasvakantie brachten ze kopieën naar vrienden in Hamburg.

Op 8 oktober 1943 zamelde Hans geld in voor de verarmde familie van professor Kurt Huber, die ter dood was veroordeeld. Het inzamelen van geld werd gemeld aan de nazi’s en Hans  werd gearresteerd door de Gestapo. Andere arrestaties onder vrienden in München en Hamburg volgden. Leipelts zus Maria en moeder Katharina werden ook gearresteerd. Katharina pleegde zelfmoord in haar cel in de politiegevangenis van Fuhlsbüttel op 9 december 1943.

Na een jaar in voorarrest vond het proces tegen Hans en zes anderen plaats op 13 oktober 1944 in Donauwörth. Hans werd ter dood veroordeeld. Hij werd op 29 januari 1945 in de gevangenis van München-Stadelheim onthoofd.