De US 1st Infantry Division werd in mei 1917 gevormd als een expeditieleger dat naar Frankrijk werd gestuurd om deel te nemen aan de Eerste Wereldoorlog. Het werd tijdens de naoorlogse periode verschillende keren gereorganiseerd om in augustus 1942 zijn huidige naam weer aan te nemen. Drie maanden later nam het deel aan Operatie Torch, de zegevierende invasie van de Franse Noord-Afrikaanse koloniën.

De divisie - geleid door generaal-majoor Terry Allen - speelde ook een essentiële rol in Operatie Husky. De divisie trad voor het eerst op de voorgrond in de zeer vroege stadia van de invasie van Sicilië, toen de soldaten bij Gela landden. Later onderscheidde het zich ook in de bloedige Slag om Troina. De divisie nam deel aan de hele Operatie Husky en werd daarna overgeplaatst naar het Verenigd Koninkrijk. Van daaruit zouden de soldaten van de divisie hoofdrolspelers zijn in één van de belangrijkste fases van het conflict in WW2: de landingen in Normandië op 6 juni 1944, het amfibische gedeelte van Operatie Overlord.

Net zoals slecht weer het succes van de operatie op Sicilië in de hand had gewerkt, deed het dat ook aan de Normandische kust en net zoals de soldaten van de 1ste Divisie hoofdrolspelers waren geweest op de stranden van Gela, waren ze dat ook bij de aanval op Omaha Beach. Het was hier, in deze sector, dat ze met grote moeilijkheden te kampen hadden: de amfibietanks, te vroeg in het water gelaten, zonken uiteindelijk met de hele bemanning, terwijl de contouren van het terrein - gemakkelijk te verdedigen - het succes van de operatie in gevaar dreigden te brengen. Juist daarom leed de Divisie zware verliezen tijdens deze aanval.

De divisie bleef echter betrokken bij de Normandische campagne: in december 1944 vocht het in de Ardennen (België) en nam daardoor ook deel aan de laatste fasen van het conflict, met de verovering en bezetting van Duitsland.