In de nacht van 9 op 10 juli 1943 begon de geallieerde landing op de kust van het zuidwesten van Sicilië. De Amerikaanse troepen van het 7de Leger, onder bevel van generaal George Patton, maakten deel uit van de actie aan dit front.

De operatie werd gekenmerkt door moeilijke weersomstandigheden: in de voorafgaande uren stak er een zeer sterke wind op die het succes van de parachutisten en zweefvliegtuigen die werden ingezet om de operatie te ondersteunen, ernstig beïnvloedde. Het zorgde echter niet voor onoverkomelijke problemen voor de troepen die over zee werden vervoerd. Hoewel sommige boten op de verkeerde plaatsen landden en gehinderd werden door de golven, zorgden de zware zeeën ervoor dat de Axis troepen die betrokken waren bij de verdediging van Sicilië hun waakzaamheid lieten zakken, omdat ze geloofden dat de kans op een landing onder deze omstandigheden klein was.

In de turbulente uren van de nachtelijke landing ontdekten de Geallieerden dat de stranden opgeblazen waren en dat de lange kade voor de stad Gela opgeblazen was. Deze factoren vertraagden de landing van de Amerikaanse troepen, maar konden niet voorkomen dat de landingsoperatie op 10 juli werd voltooid.

Pas toen de Amerikaanse soldaten zich aan de kust hadden gevestigd, langs een front van meer dan 60 km dat zich uitstrekte tussen Licata en Scoglitti, reageerden de Axis troepen. Dit was de enige echte poging tot een Italiaans-Duitse tegenaanval tijdens Operatie Husky, maar het liep uit op een mislukking.

Vanaf de vroege uren van 11 juli viel de Hermann Göring Divisie, uitgerust met 56-ton Tiger Tanks, aan vanuit Niscemi terwijl de Livorno Divisie aanviel vanuit Butera. De tegenaanval was aanzienlijk, mede dankzij het werk van de pantsertroepen, en werd soms ondersteund door de Italiaanse en Duitse luchtmacht. De gevechten raakten direct betrokken bij de stad Gela en bereikten zelfs het centrum van de stad. Een paar uur lang leek het erop dat de gezamenlijke manoeuvre enige kans had om de Amerikaanse troepen terug naar zee te drijven, maar het tegenoffensief stopte slechts een paar honderd meter van de stranden. De As-strijdkrachten werden teruggedrongen, vooral dankzij de effectieve kanonade van de Amerikaanse kruisers Savannah en Boise, die voor de kust van de stad lagen.