Toen de Amerikaanse 90ste Infanteriedivisie op 9 januari 1945 aanviel vanuit Nothum richting Donkols, ging generaal Van Fleet persoonlijk naar de frontlinie om de troepen vooraan te laten zien hoe belangrijk het succes van deze aanval was voor de hoogste leiding.

Bovendien eiste Van Fleet geen offers die hij zelf niet bereid was te brengen. Hij werd daarom goed gerespecteerd door de troepen.

Toen de vooruitgeschoven commandopost in puin lag onder zwaar artillerievuur, bleef hij stoïcijns in een raamopening staan, ongeacht de inslaande brokstukken, om te kijken waar het vuur vandaan kwam. Bij een voltreffer bleef Van Fleet ongedeerd, maar drie officieren naast hem werden gedood en verschillende gewond. Zijn standvastige houding inspireerde de soldaten om ondanks alle verliezen aan te vallen en het doel van de dag werd bereikt.

Toen Van Fleet de volgende dag met de troepen terug was in de frontlinie, verscheen generaal Patton bij Van Fleet's divisiecommandopost in Insenborn voor een bezoek aan de frontlinie. Generaal Patton informeerde in de kaartenkamer naar de frontlinie en een opgewonden adjudant verwarde de vermelding van een patrouille die tot aan Donkols was opgerukt met de eigenlijke speerpunt die ver van het doel verwijderd bleef.

De opgetogen generaal Patton prees vervolgens de US 90th Infantry Division ten overstaan van enkele oorlogscorrespondenten. Generaal Patton had het front nauwelijks verlaten toen de onjuiste bewering werd ontdekt.

Toen generaal Van Fleet hiervan op de hoogte werd gesteld, werd een verontschuldiging aan generaal Patton uitgesloten geacht.

Tegen alle verwachtingen in gaf hij het bevel voor een geïmproviseerde nachtaanval om het knooppunt van de Donkols weg te bereiken voordat het divisierapport werd verstuurd.

Door list en met veel geluk vond de gedurfde nachtaanval geruisloos plaats op het raakvlak tussen twee vijandelijke divisies door Pommerloch naar de omgeving van Donkols.

Pas toen de Amerikaanse opmars werd ontmaskerd, bleek dat er al belangrijke posities waren omzeild en dat er een diepe penetratie in de vijandelijke verdedigingslinie was bereikt. Door deze ongelooflijke coup de main kon Donkols de volgende dag na een zware strijd worden ingenomen. Het was nu te laat voor vijandelijke tegenaanvallen.

Ondanks hevige weerstand kon generaal Van Fleet zich op 12 januari 1945 bij Bras verenigen met de Amerikaanse 35ste Infanteriedivisie, die vanuit Bastogne was opgerukt, en de Kessel van Harlange sluiten. Duizenden Duitse soldaten werden gevangen genomen.

Opnieuw was het de voorbeeldige sterke 'wil om te winnen' van generaal Van Fleet die zijn waarde had bewezen.