Horst Willner werd in 1919 geboren in Dresden. Hij voegde zich in 1938 bij de Kriegsmarine (Duitse marine) en was gedurende de Tweede Wereldoorlog U-boot-commandant. In oktober 1944 kreeg hij de leiding over U-3505, een type XXI-onderzeeër, een van de modernste wapens van de Duitse vloot.

In januari 1945 lanceerde het Rode Leger een grootschalig offensief, gericht op Oost-Pruisen. Hierdoor waren er veel vluchtelingen, waaronder Willners vrouw, Ursula Menhardt, en hun pasgeboren dochter Barbara. Ursula en hun dochter stapten in Gdansk aan boord van de Wilhelm Gustloff, die werd gebruikt om het gebied te evacueren. Net voor het schip vertrok, haalde Willner zijn gezin op met de U-3505. Hiermee redde hij hun levens. De Wilhelm Gustloff werd namelijk door een Sovjet-onderzeeër tot zinken gebracht, waarbij er maar een paar honderd overlevenden waren.

Willners besluit zijn gezin en vier vriendinnen van zijn bemanning te redden was duidelijk een schending van zijn bevelen, aangezien burgers Duitse onderzeeërs niet mochten betreden. Daarom moesten de verstekelingen in het geheim aan boord komen. Ursula en de andere vrouwen verkleedden zich als matrozen en de baby werd in een kussen in een plunjezak verstopt. U-3505 vertrok in maart 1945 uit Gdansk richting Hela. Hier haalde Willner ongeveer 50 jongens tussen de 12 en 16 uit de Hitlerjugend op. Alle passagiers en bemanningsleden bereikten uiteindelijk Travemünde.

Willner kreeg orders de U-3505 naar Kiel te brengen en verdere orders af te wachten. Hier werd de U-boot in april 1945 vernietigd tijdens een Amerikaanse luchtaanval. Willner overleefde deze aanval. Na de oorlog werkte hij voor een Duitse rederij. Hij overleed in 1999 in Bremen.