Tsjechië
Deel
Slávka Altmanová werd geboren op 8 augustus 1923 in Wolynië. Ze maakte zowel de inval van de Sovjet-Unie in 1939 mee, als de inval van de Duitsers in 1941. In 1944 voegde ze zich als radio-operator en seingever bij het 1e Tsjecho-Slowaakse Legerkorps en vocht ze samen met het Rode Leger tegen nazi-Duitsland.
Slávka Altmanová (geb. Ficková), werd op 8 augustus 1923 geboren in Semyduby, een dorp in het voormalig Poolse Wolynië, (nu Oekraïne). Haar geboortedorp was een van de vele traditioneel Tsjechische nederzettingen in deze regio.
Slávka maakte de verschrikkelijke gebeurtenissen van de Tweede Wereldoorlog mee. In 1939 viel de Sovjet-Unie Oost-Polen binnen. Slávka's familie raakte tijdelijk ontheemd en meerdere buren werden naar Siberië gedeporteerd. In 1941 maakte ze de Duitse inval van Wolynië mee, alsook de daaropvolgende vernietiging van verschillende dorpen en de uitroeiing van de Joodse bevolking.
In 1944 was het tij van de oorlog gekeerd. De Duitse inval van de Sovjet-Unie mislukte en het Rode Leger viel Polen weer binnen. Op het moment dat het Wolynië had bereikt, werkte Slávka als radio-operator en seingever bij het 1e Tsjecho-Slowaakse Legerkorps. Anders dan in de troepen van de westerse geallieerden, mochten vrouwen in de frontlinies van het Rode Leger vechten. Slávka vocht in meerdere belangrijke gevechten, waaronder de Slag bij de Duklapas op de grens tussen Polen en Slowakije. Ze werd vaak geconfronteerd met gevaar en zag veel van haar vrienden sterven, maar bleef zelf ongedeerd. Ze maakte deel uit van de triomfantelijke aankomst van het Legerkorps in Praag.
Na de oorlog vestigde Slávka zich in Tsjecho-Slowakije. Ze kreeg een huis dat van de lokale Duitse bevolking was geweest, die verdreven was. Ze ging aan het werk als tandartsassistente en nadat ze in 1952 trouwde, verhuisde ze naar Pilsen, waar ze nu nog woont. Als gevolg van haar oorlogservaringen kreeg ze te maken met zowel fysieke als mentale gezondheidsproblemen.