Helmuth Weidling werd op 2 november 1891 geboren in Halberstadt en begon zijn militaire loopbaan in 1911 als lid van de Pruisische artillerie. Tijdens de Eerste Wereldoorlog voerde hij het bevel over verschillende zeppelineenheden. Later werd hij echter teruggeplaatst naar de artillerie, waar hij als observant en batterijcommandant diende. Hij bekleedde diverse functies in de Duitse artillerie-eenheden, zowel in de Reichswehr als de Wehrmacht, en werd later gepromoveerd tot divisie- en korpscommandant. Op 22 april 1945 werd hij, als commandant van het LVI. Panzer Corps, per vergissing door Hitler ter dood veroordeeld.

Nadat het misverstand was opgehelderd, werd hij twee dagen later echter benoemd tot commandant van de Berlijnse verdedigingszone. Er stonden ongeveer 45.000 man onder zijn bevel. Deze vormden eenheden van uiteenlopende aard en verschillende grootten, van een paar Waffen-SS- en Panzer-divisies tot kleinere Volkssturm-, Hitlerjugend- en luchtafweergeschut-eenheden. Op 26 april werd het Bendlerblock, een oud legerhoofdkwartier, gekozen als uitvalsbasis voor Weidling en zijn personeel, omdat het complex niet ver van de Rijkskanselarij lag. Ondanks meerdere voorstellen voor een uitbraak, verbood Hitler een uitbraak en overgave in de daaropvolgende dagen. Uiteindelijk stond de dictator een poging tot uitbraak toe in de nacht van 30 april op 1 mei, een paar uur voordat hij zelfmoord zou plegen. Nadat Weidling het nieuws over Hitlers dood had ontvangen en de Führerbunker had bezocht, riep hij zijn personeel bijeen in het Bendlerblock om de situatie te bespreken.

Op 2 mei, de dag na de zelfmoord van Joseph Goebbels, regelde Weidling een ontmoeting met maarschalk Vasili Tsjoejkov, commandant van het 8e Gardeleger van de Sovjet-Unie, die volledige capitulatie van het Berlijnse garnizoen eiste. Het bevel tot overgave werd door Weidling ondertekend en meegedeeld aan de resterende Duitse troepen in Berlijn. Weidling werd in hechtenis genomen door het Rode Leger en naar Moskou overgeplaatst. Daar werd hij intensief ondervraagd en later veroordeeld tot 25 jaar gevangenisstraf voor oorlogsmisdaden. Helmuth Weidling overleed op 17 november 1955 aan hartfalen in de centrale gevangenis van de stad Vladimir. Hij werd begraven in een ongemarkeerd graf.