William McBurney werd geboren in New York en sloot zich in 1942 op 18-jarige leeftijd vrijwillig aan bij het Amerikaanse leger. Hij zou later verklaren dat hij niet bang en ook niet enthousiast was over het oorlog voeren, maar dat hij het als zijn plicht zag.

William wilde in eerste instantie piloot worden. Zijn vader waarschuwde hem dat “een zwarte man nooit een vliegtuig zou mogen besturen”. William geloofde hem echter niet en trad vrijwillig in dienst om piloot te worden. Hij werd niet geaccepteerd als piloot en werd uiteindelijk toegewezen aan het 761^e tankbataljon. William kreeg onder andere te maken met segregatie in het leger toen gevangengenomen Duitse soldaten in dezelfde kantine mochten eten als witte Amerikaanse soldaten. Dat terwijl de zwarte Amerikaanse soldaten op een andere plek moesten eten.

Het 761^e tankbataljon, ook bekend onder de naam ‘The Black Panthers’, vocht zij aan zij met het 3^e leger van Patton tijdens het Ardennenoffensief in december 1944. De eenheid droeg bij aan de nederlaag van nazi-Duitsland, maar William verklaarde later dat hij en zijn kameraden nog iets veel belangrijkers hadden bereikt: ze hadden aangetoond dat ze net zo goed waren als de witte soldaten. Veel van de witte infanteriesoldaten die aan hun zijde vochten, begonnen hen op den duur te behandelen als gelijken. Dankzij hun prestaties op het slagveld veranderden de leden van het 761^e tankbataljon in ieder geval de denkwijze van een aantal van hun witte landgenoten.