In september 1944 kruisden projectielen van Duitsers en Britten elkaar dagenlang boven het Kempisch Kanaal aan Mol-Donk en boven Dessel. De Duitsers hadden op 13 september de brug over het kanaal opgeblazen. Het bevrijdingsleger was daardoor gestrand. De Britten namen een stelling in langs het kanaal, de Duitsers stelde hun geschut midden in het dorp op.

Op de markt werden de Sint-Niklaaskerk en heel wat huizen zwaar beschadigd. Twee inwoners kwamen daarbij om, twintig anderen raakte gewond. Het Rode Kruis hielp waar mogelijk, maar kon door de aanhoudende beschietingen weinig ondernemen. Enkele gewonden werden voor verzorging naar Retie overgebracht.

De bewoners brachten bange dagen door in hun schuilkelders of vluchten het dorp uit. Op 14 september 1944 waagden een vader en een vroedvrouw zich door de kogelregen. Een bange moeder baarde even later in de kelder van een boerderij een kind.

Maar het einde was in zicht. Op vrijdag 22 september, om 23 uur ’s avonds, verlieten de Duitsers eindelijk het dorp. Het hele front tussen Antwerpen en Geel werd teruggebracht tot achter het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten. De volgende dag begon opnieuw met Brits geschut. Enkele dorpelingen trokken daarom met een witte vlag naar de geallieerden. Even later was het feest. De Desselaars liepen naar Den Donk om de soldaten te begroeten. Ook voor Dessel was de oorlog gedaan. Al volgde er nog moeilijke dagen van straatrepressie, en moeilijke jaren van wederopbouw.