Nadat bij Operatie Market Garden de bruggen van Nijmegen door de geallieerden werden ingenomen en de stad was bevrijd, wilde de bezetter tegen elke prijs voorkomen, dat de geallieerden verder naar het noorden en oosten van Nederland zouden doordringen. Een van de manieren waarop ze dit probeerden te voorkomen, was het opblazen van de rivierdijk. Zo werd in december 1944 met springstof een bres van 100m geslagen in de Ooijpolderdijk. De effecten waren niet meteen zichtbaar want er was sprake van streng winterweer (hongerwinter) en de rivier stond laag. Toen een maand later  plotselinge dooi intrad en het rivierpeil sterk steeg, overstroomde de polder. Dat gebeurde juist op het moment dat de geallieerde legers het Rijnlandoffensief (Operatie Veritable) begonnen.

De plotselinge overstroming van de polder had twee voordelen voor de bezetter: ten eerste vormde het water een hindernis, waardoor de geallieerde opmars werd afgeremd en ten tweede zorgde het voor een verkleining van de frontlinie. De Canadese legereenheden die bij de start van het Rijnlandoffensief opdracht kregen de Ooijpolder en Duffelt te bevrijden, waren echter goed voorbereid en hadden bij de Slag om de Schelde al de nodige ervaring opgedaan met amfibische oorlogvoering. Toch zorgde het water voor extra vertraging met extra slachtoffers als gevolg. Uiteindelijk bleken de Duitsers meer hinder van de door henzelf veroorzaakte overstroming te ondervinden en ze moesten al snel hun positie in de polder opgeven.

De bewoners van de Ooijpolder en Duffelt waren reeds in oktober 1944 geëvacueerd en konden pas in het voorjaar van 1945 terugkeren naar hun dorpen. Toen was het water weer verdwenen. Bij hun terugkeer moesten ze vaststellen dat het water grote schade had aangericht.