Aan de Maas staat het monument met uitzicht op de plek waar hij verdronk: Lance Corporal Antonio Barbaro van de Royal Canadian Engineers 23rd Field Company.

Begin 1945 begonnen de CanadeseR oyal Engineers aan de bouw van een baileybrug op de pijlers van de op 17 september 1944 door de Duitsers opgeblazen spoorbrug bij Mook. Op 15 februari 1945 rond half tien ’s morgens vertrok een motorboot met drie opvarenden: Tony Barbaro, H. Malone en A.E. Sager. Door het vele smeltwater was de waterstand in de Maas na hevige sneeuwval in januari extreem hoog. Er stond een krachtige stroming. Een eind van de oever klapte hun boot tegen één van de pijlers en sloeg lek. Tony Barbaro bedacht zich geen moment en gaf de twee zwemvesten die ze bij zich hadden aan zijn kameraden. De twee konden niet zwemmen. Als geoefend zwemmer wilde Barbaro het zonder zwemvest proberen, maar tegen de sterke stroming van dat moment was hij niet opgewassen. Hij werd meegesleurd en verdronk. Zijn stoffelijk overschot werd pas twee maanden later geborgen en begraven op de tijdelijke begraafplaats bij de baileybrug in Mook. Naderhand is hij herbegraven op de Canadese Oorlogsbegraafplaats Groesbeek.

De Gemeente Mook en Middelaar heeft Barbaro tot icoon van de militairen en de inwoners uitgeroepen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Mook zij gesneuveld.