Op 17 december 1944 werd de koelbloedige executie van 86 Amerikaanse soldaten die op het kruispunt van Baugnez, even buiten Malmedy, gevangen waren genomen door SS-soldaten van de Peiper Kampfgruppe snel bekend gemaakt aan de ter plaatse aanwezige Amerikaanse legergroep. Zeer snel werden onofficiële orders verspreid om geen genade te tonen tegenover de zwaarste elite formaties van het Reich met Waffen-SS en parachutisten aan het front. Het dorp Chenogne, 8 km van Bastogne, werd bezet door het Duitse leger. De gevechten daar waren extreem hevig; het dorp werd minstens vijf keer ingenomen en heroverd. Van de 32 huizen in het dorp bleef er na de gevechten slechts één intact. Slechts dertien inwoners overleefden; 23 burgers verloren het leven tijdens de gevechten.

Op 1 januari 1945 voltrok zich een drama. In zekere zin was het een replica van het bloedbad van enkele dagen eerder: na een hevige nachtelijke strijd werd dit kleine dorp in de buurt van Bastogne door de mannen van de US 11th Armored Division ontdaan van vijandelijke aanwezigheid. Deze werden geliquideerd. De dag ervoor hadden sommige van hun officieren hen gezegd geen gevangenen te nemen. Zodra ze uit de kelders werden getrokken waar ze zich schuilhielden, werden ongeveer twintig Wehrmacht soldaten (elementen van de Führerbegleitbrigade en de 3rd Panzergrenadier-Division) zonder waarschuwing doodgeschoten, ondanks hun smeekbeden om overgave. Enkele minuten later werden ongeveer 60 van hun kameraden, verdeeld in twee groepen, neergeschoten door machinegeweren in een veld bij het dorp. Toen de geallieerde opperbevelhebber, generaal Dwight D. Eisenhower, hoorde dat dit inderdaad een oorlogsmisdaad was, gelastte hij een onderzoek.

De officieren van de US 11th Armored Division blokkeerden de zaak echter, gesteund door generaal Patton. De affaire bleef zo: niemand werd vervolgd, en de gebeurtenissen werden tientallen jaren in de doofpot gestopt.