Om die reden is er veel gepubliceerd over de werkomstandigheden van degenen die gedwongen werden deel te nemen. Het complex, dat bekend staat als Ho8 (Hohlgangsanlage 08), werd gebouwd als artilleriekwartier en later omgebouwd tot gewondennest of ondergronds ziekenhuis. 

Toen de bouw in september 1941 begon, bestond het personeel uit Duitse bouwbataljons en politieke gevangenen uit bezette landen die gelegerd waren in Fort Regent.

Voormalig Spaans Republikeins dwangarbeider Pascal Pomar schreef: "...de eerste gedeporteerden die op deze bouwplaats werkten waren Spaanse Republikeinen, ook een groep Poolse, Tsjecho-Slowaakse [sic] en Elzasser joden die in de omgeving van Toulouse waren gearresteerd. Deze gedeporteerden die in Fort Regent gevangen zaten... werden per vrachtwagen overgebracht en werkten van 4.00 tot 19.00 uur, dus zij waren het die de eerste galerijen openden.' 

Het werk werd vervolgens overgenomen door de Organisation Todt, toen de arbeidskrachten bestonden uit Franse Noord-Afrikanen, Spanjaarden en plaatselijke arbeiders. Het Russische (waaronder Oekraïense en Wit-Russische) contingent arriveerde pas in augustus 1942. Deze arbeiders werden grotendeels gelegerd in Lager Schepke op Goose Green Marsh, Beaumont.

Lees meer over de omstandigheden waaronder de buitenlandse arbeiders te lijden hadden in Vasily Marempolsky's verslag van de bouw van het tunnelcomplex.