In Sachsenhausen werden ongeveer 200.000 gevangenen uit verschillende landen vastgehouden, waaronder politieke tegenstanders, Joden, Sovjet krijgsgevangenen en anderen die vervolgd werden door het Nazi-regime.

Het kamp werd gekenmerkt door wrede omstandigheden, waaronder dwangarbeid, onvoldoende voedsel en medische zorg, wat leidde tot hoge sterftecijfers. Gevangenen werden tewerkgesteld in de wapenproductie, de bouw en andere industrieën. In het kamp werden ook medische experimenten uitgevoerd op gevangenen, waaronder het testen van nieuwe medicijnen en procedures.

Het belang van Sachsenhausen reikte verder dan de rol als concentratiekamp. Het huisvestte het administratieve hoofdkwartier van alle concentratiekampen en was een trainingscentrum voor SS-bewakers. De lay-out van het kamp, met zijn driehoekige vorm en de beruchte "T" vormige gebouwen, was ontworpen om de controle en bewaking van de gevangenen te maximaliseren.

Toen de oorlog ten einde liep, begon de SS gevangenen uit Sachsenhausen te evacueren. In april 1945 werden tienduizenden gevangenen op dodenmarsen richting de Baltische Zee gedwongen. Het kamp werd bevrijd door Sovjet en Poolse troepen op 22 april 1945. Op het moment van de bevrijding verbleven er nog maar een paar duizend gevangenen in het kamp, de meesten waren ziek en zwak.

Na de oorlog gebruikte de Sovjet-Unie Sachsenhausen tot 1950 als een speciaal kamp voor politieke gevangenen. In 1961 richtte de DDR de Sachsenhausen National Memorial op, die na de Duitse hereniging werd uitgebreid en heringericht. Vandaag de dag dienen de gedenkplaats en het museum van Sachsenhausen als een plaats van herinnering en educatie. Het omvat bewaard gebleven overblijfselen van het kamp, een museum en educatieve middelen die een uitgebreid inzicht geven in de geschiedenis van het kamp en zijn rol in de Holocaust.

De gedenkplaats en het museum van Sachsenhausen hebben verschillende permanente tentoonstellingen die inzicht geven in verschillende aspecten van de geschiedenis van de locatie. Het monument is niet alleen een plaats van rouw en herdenking, maar vervult ook de rol van een modern hedendaags historisch museum en educatief centrum.