Omaha is het beroemdste van de vijf stranden van 6 juni 1944. De betrokken Amerikaanse divisies verloren ongeveer 4700 man, die gedood, gewond of vermist werden. Dit was het hoogste aantal verliezen op D-Day in één van de vijf landingszones en het strand kreeg al snel de bijnaam 'Bloody Omaha'.

De twee Amerikaanse infanteriedivisies die vanaf 06.30 uur landden (de 1ste divisie op de oostelijke helft van het strand en de 29ste divisie op de westelijke helft) beleefden kritieke momenten. De eerste twee aanvalsgolven werden binnen een paar minuten gedecimeerd. Alle geniebataljons van het leger en de marine leden zware verliezen; zij waren verantwoordelijk voor het vrijmaken van de stranden van de vele obstakels die een snelle voortgang in de weg stonden, de sappeurs stonden zonder veel bescherming bloot aan vijandelijk vuur. Te midden van de chaos waren kleine groepen nog steeds in staat om tussen de Duitse versterkingen te infiltreren en voet aan wal te krijgen in het binnenland. Op de avond van D-Day was de situatie echter nog steeds precair.

Verschillende factoren verklaren de zware verliezen: de voorbereidende bombardementen hadden bijna alle verdedigingswerken intact gelaten, de Duitse troepen waren talrijker dan verwacht, de amfibische tanks faalden slecht aan het begin van de aanval, sommige zonken in de ruwe zee, na het springen van de landingsvaartuigen moesten de aanvallers enkele honderden meters onbeschermd door het water tot aan het middel waden (de landingsvaartuigen met platte bodem stopten zodra ze het glooiende strand raakten), en tot slot hadden de verdedigers vanaf de 15 Duitse bolwerken, Widerstandsnester genoemd, een perfect schietbereik. Als je vandaag op de hellingen staat, begrijp je het voordeel dat de verdedigers genoten.