De Carel Coenraadpolder, die oorspronkelijk in 1924 werd drooggelegd, werd in 1942 gemilitariseerd. Een arbeiderskamp werd omgebouwd tot een militaire batterij met vier 10,5 cm artillerie kanonnen. Deze batterij was één van de zestien die de Duitse havenstad Emden beschermde, met vier batterijen in bezet Nederland. De belangrijkste taak van Batterie Dollart Süd was de verdediging tegen luchtaanvallen en het bewaken van de geallieerde scheepvaart in de Eems-Dollard regio.

Ongeveer 150 artilleristen van de Kriegsmarine bemanden de batterij en woonden in houten barakken bij de dijk. Hun dagelijks leven werd gekenmerkt door monotonie, isolatie en een constante staat van alertheid. Met weinig interactie met de lokale bevolking vulden de soldaten hun tijd met lezen, muziek en knutselen. Hoewel zoeklichten en flakvuur werden gebruikt tegen geallieerde vliegtuigen, had de batterij slechts een beperkt aantal bevestigde doden - misschien één tot drie vliegtuigen in de loop van de oorlog.

Toen de Geallieerden in april 1945 door Noord-Nederland oprukten, maakte de strategische locatie van de batterij het tot een laatste Duitse verdedigingslinie. Op 25 april voerde het Regina Rifle Regiment van de 3rd Canadian Infantry Division een gedurfde aanval uit om het bolwerk, dat nog steeds verschillende actieve artillerie kanonnen bevatte, uit te schakelen.

Om 01.00 uur begon de "A" Company, geleid door kapitein John Ivan Nicholson, de aanval onder dekking van de duisternis. Het leidende peloton werd al snel vastgepind door zwaar machinegeweer- en geweervuur. Toen de commandant gedood werd, rukte Nicholson alleen op onder vuur van dichtbij, reorganiseerde de gedesoriënteerde troepen en leidde hen naar voren. Met granaten en uitzonderlijke moed legde Nicholson persoonlijk Duitse kanonbemanningen het zwijgen op, reorganiseerde zijn compagnie en leidde de volledige aanval. Het resultaat: meer dan 130 gevangenen, vier 105 mm kanonnen veroverd en de batterij uitgeschakeld met minimale Canadese verliezen. Voor zijn moed en leiderschap werd Nicholson onderscheiden met het Militaire Kruis.

Na de slag werden de houten barakken in brand gestoken en de batterij hield op te functioneren. De locatie werd later hergebruikt voor naoorlogse doeleinden. Tussen 1953 en 1961 diende het kortstondig als kamp voor Ambonezenfamilies, voormalige koloniale soldaten uit Nederlands-Indië, en het Ambonezenbosje werd er geplant.

Vandaag de dag zijn er geen grote structuren meer over. Alleen subtiele sporen zoals bomkraters en overblijfselen van gebouwen wijzen op het oorlogsverleden van de batterij. Een paar lodges in de buurt dragen nog steeds de naam "Dollart Süd", maar de meeste bezoekers zijn zich niet bewust van het belang van de plek.