Om 06:30 uur werden de Canadese eenheden bevolen om Rouen binnen te trekken. Het was onbekend of terugtrekkende Duitse eenheden zich nog in de stad bevonden.

De Stormont, Dundas en Glengarry Highlanders, ondersteund door de Highland Light Infantry, rukten langs de oostelijke oevers van de rivier de Seine op naar de stad. Het duurde niet lang voordat burgers Duitse soldaten meldden die verder naar het noorden de rivier overstaken. Deze informatie werd snel opgevolgd, met als resultaat dat 100 Duitse soldaten werden opgemerkt en velen van hen werden gedood.

De opmars ging door in Rouen en meer burgers verzamelden zich in de straten om de Canadese troepen te begroeten, die in eerste instantie dachten dat ze een ijskoude begroeting te wachten stond. Ze hadden namelijk klachten ontvangen over de bombardementen op de stad door de Royal Air Force.

De stemming onder de meeste burgers was echter heel anders toen de soldaten het stadsplein naderden. Er waren duizenden jubelende mensen in de straten - beschreven als een 'typische' ontvangst in de krant. Mensen werden overmand door vreugde terwijl ze lachten, juichten, huilden en handen schudden. Er waren overenthousiaste burgers die de soldaten wilden omhelzen en op de wang kussen toen ze door de stad trokken. De soldaten merkten op dat ze overal waar ze kwamen werden tegengehouden door juichende menigten.

De leidende verkenningswagen, die eindelijk in staat was om het centrale plein te verlaten en noordwaarts te rijden, werd beschreven als lijkend op een 'May Day' paradewagen in plaats van een militair voertuig. De menigte bedekte hem met bloemen.

Sommige mensen werden herinnerd aan de Duitse bezetting toen mannen en vrouwen door de stad naar de hoofdgevangenis werden gemarcheerd waarvan werd gezegd dat ze hadden samengewerkt met de Duitse troepen. Dit tafereel werd na de bevrijding in veel steden in heel Frankrijk herhaald.

Er verschenen zelfs zes geallieerde vliegeniers op het plein, een Brit, een Nieuw-Zeelander en vier Amerikaanse piloten die boven het gebied waren neergeschoten om aan Duitse gevangenneming te ontkomen. Ze waren ook eindelijk vrij om naar voren te komen en gerepatrieerd te worden naar hun eenheden.

Burgers kwamen naar voren, onder hen verzetsstrijders, die de Canadese eenheden wilden helpen bij hun opmars. Ze gaven informatie over waar ze dachten dat Duitse eenheden zich nog bevonden. Een Fransman kwam naar voren met kaarten waarop stond waar de Duitse mijnenvelden in Dieppe lagen. Het Canadese leger merkte op - 'Het schouwspel van vandaag laat geen twijfel bestaan over de rechtschapenheid van onze zaak'.