Vanaf de zuidelijke oever bij Criquebeuf-sur-Seine stak het Algonquin Regiment onder granaatvuur de Seine over en bereikte laat in de ochtend de noordelijke oever.

Het terrein dat vandaag te zien is, lijkt erg op hoe de Algonquins het gezien zouden hebben. Hun doel was op te rukken naar het dorp Sotteville-sous-le-Val. Vanaf de rivieroever tot aan het dorp was een groot gebied met open terrein dat leidde naar een spoorweg die ten zuiden van het dorp liep. Voorbij het dorp liep het terrein sterk op tot een heuvelrug die het hele gebied overzag.

Terwijl de D compagnie deze opmars maakte, kwamen ze onder zwaar Duits vuur vanaf de oostkant van het dorp en Igoville twee kilometer verder naar het oosten. De B-compagnie volgde en probeerde de hoge grond in het noorden te bereiken, waar nu een watertoren staat.

De B-compagnie kreeg zwaar vuur vanaf de hoge grond, waaronder zelfrijdende kanonnen en gepantserde persoonlijke dragers met infanterie. Korporaal William LaFontaine vuurde met succes een Piat bom (holle lading) af op het SP kanon en schakelde het uit, maar hij zou tijdens deze actie gedood worden. Hij ligt nu begraven op de Canadese begraafplaats in Calais.

Tegen 18.00 uur had de A Company de oostkant van het dorp geconsolideerd door het gebied van de D Company te doorkruisen. De B Company bleef aan de westkant van het dorp. De hele avond en nacht bleven de Algonquins onder Duitse observaties met sluipschutters en mortiervuur op hun posities.

Tegen het einde van 27 augustus 1944 waren vijf mannen van The Algonquin Regiment gedood bij het beveiligen van de noordelijke oevers van de Seine.

De volgende dag, 28 augustus, begonnen krijgsgevangenen door te stoten naar de achterkant van de Canadese linies. Er werd opgemerkt dat een groot percentage van hen van Mongoolse en Japanse afkomst was. Deze mannen zouden afkomstig zijn van 'Hilfswilliger' hulpvrijwilligers die uit de Sovjet-Unie kwamen en onder Hitler's gezag gerekruteerd waren om voor Nazi-Duitsland te vechten.