Dit gebied lag binnen de Duitse Atlantikwallverdediging van Stutzpunkt 82, één van de vele vergelijkbare locaties langs dit stuk kustlijn. Verder naar het oosten van deze positie bevonden zich Fort Lapin en het Widerstandnest (WN) 80 en 92. Deze Duitse versterkte forten werden later door de Canadese troepen aangetroffen toen ze oprukten naar de stad Calais.

Op 27 september observeerde de CSR de Britse Royal Air Force (RAF) die Cap Gris-Nez in het westen onder vuur nam, terwijl ze wachtten op een collectieve opmars naar Calais . Om 16.40 uur zagen ze dat de RAF folders op Calais dropte, maar er werd verklaard dat ze het beoogde doel misten vanwege de wind.

Om 16.00 uur viel A Company CSR Fort Lapin aan, dat 1 kilometer ten oosten van deze positie lag. Ze hadden moeite om de Duitse verdedigers uit te schakelen, dus werden Churchill Crocodile (vlammenwerper) tanks ter ondersteuning gestuurd. De opmars ging langzaam in de richting van Fort Lapin onder mitrailleur- en mortiervuur. Een compagnie begon de posities van de machinegeweren en de pillendozen te ontruimen, waarvan er één met een witte vlag zwaaide. Het werd noodzakelijk geacht om door te vechten en de witte vlag werd niet erkend.

Om 20.45 uur was de positie eindelijk veiliggesteld en ingenomen en het Duitse garnizoen gaf zich over aan de Canadese troepen. In totaal werden er ongeveer 150 krijgsgevangenen genomen. Tot verrassing van de Canadese troepen, die de Duitse stellingen doorzochten op zoek naar informatie, vonden ze een overvloed aan voedsel. De Duitse troepen hadden perziken en kersen in blik en de Canadese troepen merkten op dat dit veel beter was dan hun 'Compo Stew'.

Op 28 september bleef de CSR in gevecht met Duitse verdedigers aan de rand van Calais. In Fort Lapin bevond zich een klein Duits hospitaal waar de gewonden, nu krijgsgevangenen, weg van de gevechten werden geëvacueerd. De CSR rukte op tot in het hart van de Duitse verdediging vlakbij WN80. Om 20.00 uur werd een onofficiële wapenstilstand afgekondigd, maar de mannen verklaarden dat als ze beschoten werden, ze onmiddellijk terug zouden vuren.

De volgende dag rond 09.00 uur vroegen de Canadese generaal-majoor Spry en de commandant van het Duitse garnizoen, kolonel Schroeder, om een staking van de vijandelijkheden. De Duitse officier vroeg om een wapenstilstand zodat burgers uit Calais konden evacueren. Dit werd overeengekomen en van kracht tussen 12.00 uur op 29 september en 12.00 uur op 30 september.