Na intense gevechten bij Putot-en-Bessin leden de Royal Winnipeg Rifles zware verliezen. Velen werden gevangen genomen door Duitse troepen tijdens een chaotische terugtocht. Deze gevangen soldaten werden samen met twee Britse troepen van de Green Howards naar het kasteel van Audrieu gebracht, dat door de SS als hoofdkwartier van een verkenningsbataljon in beslag was genomen. Daar werden ze, onder nog steeds niet volledig opgehelderde omstandigheden, systematisch geëxecuteerd en begraven in massagraven op het landgoed van het kasteel. Een Canadese patholoog, luitenant-kolonel R.A.H. MacKeen, bevestigde later dat 19 van de lichamen van dichtbij waren doodgeschoten met pistolen.

Het bloedbad was één van de vele die gepleegd werden door de 12e SS in de regio Normandië en weerspiegelt een verontrustend patroon van oorlogsmisdaden die gedreven werden door ideologie en de ontmenselijkende indoctrinatie van Hitlerjeugd rekruten. De moorden werden waarschijnlijk uitgevoerd met medeweten van hogere officieren, hoewel er maar een handvol ooit werden vervolgd. SS generaal Kurt Meyer, die het bevel voerde over het regiment, werd later veroordeeld voor oorlogsmisdaden in verband met soortgelijke moorden, maar niet direct voor die in Audrieu.

De herinnering aan de gevallen RWR-soldaten wordt levend gehouden door een gedenkplaat die op 8 juni 1989 door de Royal Winnipeg Rifles in de stad Audrieu werd aangebracht. De gedenkplaat eert 65 Canadese soldaten die in juni 1944 als krijgsgevangenen door Duitse troepen werden geëxecuteerd. Het vermeldt hun namen en eenheden en dient als een grimmige herinnering aan de wreedheid waarmee ze werden geconfronteerd. Hoewel het gedenkteken in de stad staat, ligt de plaats van de moorden ongeveer een kilometer verderop bij het Château d'Audrieu, dat nu een hotel is.

Het bloedbad in het Château d'Audrieu staat symbool voor de wreedheden tegen Canadese soldaten in Normandië, waar meer dan 150 soldaten onder vergelijkbare omstandigheden werden geëxecuteerd.