In de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog kreeg Calais, hoewel het al bevrijd was, te maken met een van de meest tragische incidenten. Op 27 februari 1945 trof een geallieerde luchtaanval, bedoeld voor Duitse stellingen in Duinkerken, per ongeluk Calais, waarbij veel burgerslachtoffers vielen en vernielingen werden aangericht.

Het bevel was gegeven vanaf de vliegbasis Vitry-en-Artois, onder leiding van Group Captain MacDonald, om Duinkerken te bombarderen - nog steeds onder Duitse controle en gezien als een potentiële bedreiging voor de nabijgelegen bevrijde haven van Calais. Vliegtuigen van verschillende squadrons namen deel: Squadron 88 met Boston bommenwerpers, Squadron 342 Lorraine van de Vrije Franse Strijdkrachten en Squadron 226 met B-25 Mitchell bommenwerpers.

Terwijl de eerste twee squadrons omkeerden vanwege slechte weersomstandigheden, gingen twee formaties van Squadron 226 door. De eerste formatie bereikte haar doel en dropte haar lading boven Duinkerken. De tweede groep had echter te kampen met slecht zicht en liet haar bommen los boven wat zij dachten dat vijandelijke posities waren - daken die in feite deel uitmaakten van de zuidelijke en westelijke wijken van Calais.

Om 17u30, toen de inwoners hun werk verlieten, speelden de kinderen op de Place Crèvecœur en had de stad het dagelijkse leven hervat. Zonder waarschuwing vielen er bommen in belangrijke wijken zoals Rue Thiers, Gaillard, Hermant, Chantilly en de Bourse du Travail. De impact was onmiddellijk en verwoestend.

Hulpdiensten en vrijwilligers - Rode Kruis, lokale politie, Franse en Britse soldaten - renden om hulp te bieden. Gewonden werden naar geïmproviseerde medische posten gebracht. De doden, waaronder 33 mannen, 48 vrouwen en 16 kinderen, werden onder dekzeilen op openbare pleinen en in de kelder van een onvoltooid kraamkliniek gelegd.

Ondanks de omvang van de verwoesting bleef de oorzaak onduidelijk. Geruchten suggereerden een V1 explosie of Duitse beschietingen. De waarheid werd pas op 5 maart onthuld, toen de RAF de fout formeel erkende in een communiqué dat Wing Commander Armiger namens SHAEF verstuurde en waarin hij zijn spijt betuigde voor het foutieve bombardement van Calais door geallieerde vliegtuigen.

Op 3 maart werd een begrafenisplechtigheid gehouden in de kerk Saint-Pierre, bijgewoond door de lokale bevolking, militaire vertegenwoordigers en overheidsfunctionarissen. Vandaag herinnert een gedenkplaat aan de levens die verloren gingen tijdens een van de donkerste oorlogsmomenten van Calais.