Midden augustus 1944, toen de geallieerde troepen naderden, nam het verzet in bezet Calais toe. Op 16 augustus braken acht gewapende personen in de Bramptonfabriek in, beschadigden de telefooncentrale en staken de transformatorruimte in brand. De sabotage was gericht op een industriële locatie die zowel de Franse als de Duitse markt bevoorraadde. Als reactie daarop verscherpte de Duitse Feldgendarmerie de beveiliging en legde een strenge avondklok op.

Bij gebrek aan aanwijzingen begonnen de Gestapo en de Kriegsmarine Veiligheidsdienst een breed onderzoek. Ondervragingen leidden tot de arrestatie van Jean Bodechon, Alfred Véron, Alfred Legros, Fernand Gouverneur en Roland Le Gal. Sommigen hadden deelgenomen aan de sabotage van de fabriek, terwijl anderen in verband werden gebracht met een aparte verzetsdaad waarbij Duitse vrachtwagens werden gesaboteerd in maart 1944. Ondanks beperkte bewijzen werden bekentenissen onder marteling afgedwongen door Oberfeldwebel Rudolph Herzog.

Robert Dérain, die aanvankelijk werd vastgehouden, ontsnapte uit hechtenis in het ziekenhuis en dook later weer op tussen de evacués tijdens de bevrijding. Ironisch genoeg identificeerde hij Herzog - vermomd met een FFI armband - onder de vluchtende burgers.

De vijf jonge mannen uit Calais werden in het geheim geëxecuteerd door Duitse troepen en hun lot bleef onbekend. Na de bevrijding van de stad zochten hun families naar antwoorden. In 1947 werd het onderzoek hervat met de hulp van inspecteur Paul Dagbert en voormalig SOE-officier luitenant-kolonel Buckmaster. Ondervragingen van Duitse gevangenen, waaronder Oberleutnant Albin Kellner, onthulden de locatie van de begraafplaats in de ruïnes van de citadel.

Op 11 oktober 1947, na uitgebreid graafwerk, werden de lichamen geborgen en geïdentificeerd aan de hand van persoonlijke bezittingen. De stad Calais kondigde de volgende dag een publiek eerbetoon aan om de zonder proces geëxecuteerde verzetsstrijders te eren.

Vandaag de dag staat er een gedenksteen op de citadel die de plek markeert waar de vijf mannen werden begraven. Elk jaar, op 3 september, herdenkt Calais hun offer met een ceremonie bij het gedenkteken, waarbij de herinnering levend wordt gehouden aan hen die zich ten koste van hun leven tegen de bezetting verzetten.