Terwijl de Canadezen oprukten naar Delfzijl, lanceerde het Westminster Regiment op 24 april 1945 een aanval op Woldendorp. Terwijl ze van Oostwold door de Finsterwolde Polder oprukten, kwamen ze onder zwaar vuur te liggen van de Duitse Batterij Fiemel. Desondanks veroverden ze Woldendorp snel, gesteund door tanks en artillerie. De Duitse troepen boden weinig weerstand.

Na de inname van Woldendorp kregen de Canadese troepen te maken met ernstige bevoorradingstekorten. Voedsel en munitie slonken en herbevoorrading bij daglicht was bijna onmogelijk onder constant Duits vuur. Die avond lanceerden Duitse troepen een tegenaanval en omsingelden de Canadese troepen. Er ontstond een hevig vuurgevecht dat met behulp van Canadese artillerie en tanks werd afgeslagen. Versterkingen arriveerden later die nacht om de positie te versterken.

Op 28 april, in hevige regen, ontdeden de Canadese troepen Woldendorp van de laatste Duitse troepen. De artillerie van Batterij Fiemel bleef het dorp echter verwoesten en liet een groot deel in puin achter.

Hierna richtten de Canadese troepen hun vizier op Termunten en Termuntenzijl. Duitse troepen, die dachten dat de haven van Termuntenzijl een ontsnappingsroute naar Emden bood, hadden zich daar geconcentreerd. Op 29 april trokken de Canadese troepen, ondersteund door vier tanks, beide dorpen binnen. Ondanks aanhoudend artillerievuur vanuit Fiemel gaven ongeveer 500 Duitse troepen zich met minimale weerstand over.

Canadese patrouilles rukten op vanuit Termuntenzijl naar Dallingeweer, dicht bij de zwaar versterkte bunkers van Batterij Fiemel. Vanaf hun positie konden de Canadese troepen Duitse soldaten zien die de kanonnen bedienden, zich schijnbaar niet bewust van hun nabijheid. Een directe aanval was uitgesloten vanwege mijnenvelden, prikkeldraad en overstroomd terrein. In plaats daarvan beschoten de Canadese troepen de batterij met Sherman tanks en een 7.2 inch houwitser artilleriestuk, wat chaos en paniek veroorzaakte onder de Duitse schutters.

De positie van de Canadese troepen bij Dallingeweer werd blootgesteld aan mogelijk artillerievuur, waardoor ze gedwongen werden zich terug te trekken naar een veiliger locatie langs de Dallingeweersterdijk. Gedurende de nacht lanceerden de Duitse troepen een hevig bombardement, maar om 03:00 uur viel het gebied stil.

De volgende ochtend, 1 mei 1945, onthulde een Russische dwangarbeider dat de Duitse troepen hun geschut hadden vernietigd en over de rivier de Ems waren gevlucht. Een Canadese patrouille bevestigde dat de batterij verlaten was en dat alle uitrusting vernietigd was.

Ondertussen gingen de hevige gevechten in de buurt van Weiwerd door, waardoor de bevrijding van Farmsum werd uitgesteld tot 2 mei 1945. Hiermee was het laatste omstreden gebied in Nederland eindelijk bevrijd.

Een week later keerden de geëvacueerde inwoners terug naar Woldendorp en Termunten. Wat hen te wachten stond waren de ruïnes van hun dorpen, een grimmige herinnering aan de felle gevechten om hun vrijheid.