Verhaal

Friendly fire?

Nederland

Markeren

Deel

Route

In de aanloop naar de bevrijding vallen in Waalwijk veel dodelijke slachtoffers onder de burgers, maar niet door Duits vuur.

Na de bevrijding van Loon op Zand slaan de Highlanders op zaterdagavond 28 oktober 1944 hun tenten op aan de ten zuiden van Waalwijk gelegen Roestelberg in wat nu Nationaal Park de Loonse en Drunense Duinen is. Om de laatste Duitsers te verjagen, vliegen een dag later de granaten over Waalwijk. Het is dan zondag 29 oktober, de dag waarop in de katholieke kerk het feest van Christus Koning wordt gevierd.

Al tijdens de vroegmis schieten de Schotten er flink op los. “De kerk stond te schudden,” aldus een ooggetuige. “Vele mensen durfden niet meer te blijven en gingen naar huis.” Overal in Waalwijk besluiten de pastoors maar af te zien van de hoogmis.

Ondertussen zijn door het plaatselijke Rode Kruis de eerste gewonden al opgehaald en worden zieken en bejaarden naar de verschillende schuilkelders gebracht.

Tegen het middaguur slaat in de St.-Antoniusstraat een granaat in. Het huis van de familie Berkelmans op nummer 95 wordt geraakt. De schade is enorm, maar wonder boven wonder raakt niemand gewond. Op nummer 81 in diezelfde St. Antoniusstraat staat moeder Marie van der Geld dan juist achter in de tuin een praatje te maken met buurman Koos Pennings. “Kom Marie, naar de kelder,“ reageert Pennings verschrikt. Beiden lopen snel door de achterdeur van hun respectievelijke woningen naar binnen om met hun huisgenoten naar de kelder onder de even verderop gelegen St. Antoniuskerk te gaan. Dan slaat opnieuw een granaat in. Op nummer 81, bij de familie Van der Geld. Moeder Marie (66 jaar) en de dochters Stien (25 jaar) en Corrie (24 jaar) worden dodelijk getroffen, zoon Nico en jongste dochter Marie raken zwaargewond.

Dezelfde dag komen in de hierachter gelegen St. Crispijnstraat ook drie jonge kinderen om het leven: Henk Henkelman (9), Rietje Lommers (7) en Cor Sleenhoff (10). De zesjarige Reintje van den Broek, die om de hoek aan de Tweede Zeine woont, weet aan de aandacht van zijn moeder te ontsnappen en loopt naar de St. Crispijnstraat om daar te gaan spelen. Hij wordt geraakt door enkele granaatscherven. Zijn verwondingen lijken in eerste instantie mee te vallen, maar uiteindelijk overlijdt ook hij  aan zijn verwondingen. Hij overlijdt op de dag voor Kerst. Net als veel plaatsen in het zuiden betaalt ook Waalwijk een hoge prijs voor de bevrijding.