Na de strijd bij Tange-Alteveer trokken Poolse verkenners op 13 april 1945 door naar Nieuwe Pekela, dat ze aan het einde van de middag bereikten. Ze hoefden hier geen strijd te voeren. Het lokale verzet had afspraken gemaakt met de NSB en de Landwacht in het dorp. Als die op tijd de wapens neer zou leggen, stond het verzet voor hun veiligheid in.  

Nadat de laatste Duitse bezetters Nieuwe Pekela hadden verlaten, wachtte het verzet bij de opgeblazen Onstwedderbrug de Polen op. Omdat de opmars door moest gaan in de richting van Veendam werd van pramen, planken en pakken stro een noodbrug gemaakt. Die kreeg de naam ‘Bridge no Fire’. Er mocht immers niet bij worden gerookt wegens brandgevaar. De lichtere jeeps en carriers konden de brug direct gebruiken, de zwaardere tanks moesten wachten totdat de genie de brug had versterkt. 

Zaterdagmorgen 14 april trokken Poolse troepen vanuit Nieuwe Pekela Oude Pekela binnen en verdreven samen met Belgische militairen de Duitse troepen. Nu was geheel Pekela werkelijk bevrijd en kon de Nederlandse vlag uit. De Polen verlieten Pekela een dag later in een lange colonne en trokken door naar Winschoten en andere, noordelijker plaatsen. De Canadezen namen het in Pekela van de Polen over.