Na de mobilisatie werd meteen begonnen met het in orde maken en op sterkte brengen van de verschillende Nederlandse verdedigingslinies. In de Neder-Betuwe brachten soldaten de Betuwestelling in gereedheid. 'Stelling' was een groot woord voor een oude, verwaarloosde, uit de Napoleontische tijd stammende verdedigingslinie, ook wel linie De Spees genaamd. De Betuwestelling lag in het verlengde van de Grebbelinie tussen de rivieren Rijn en Waal. Over de Waal ging de verdedigingslijn verder in de Peel-Raamstelling.  

De verdediging van de Betuwestelling was toevertrouwd aan soldaten van de Brigade A, onder andere bestaande uit het 44e en 46e Regiment Infanterie en het 19e en 22e Regiment Artillerie. Daarachter in de Tielerwaard lagen reservetroepen van de Brigade G.  

In allerijl werden bij de Betuwestelling verschillende bunkers gebouwd om nog enigszins weerstand te kunnen bieden aan een vijand uit het oosten. Voor de rustige dorpjes in de streek betekende de komst van honderden soldaten een hele verandering. Economisch had het zeker zijn voordelen: de werkloosheid daalde en plaatselijke leveranciers verdienden goed aan het leger.  

Vlakbij Linie de Spees bevindt zich monument De Wachter: een dame die uitkijkt richting de Grebbelinie, overdenkend de gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog.