Jan Arends uit Grolloo is twaalf jaar als de bevrijding van zijn dorp eraan staat te komen. Nieuwsgierig trekt hij er in die dagen regelmatig op uit om te zien wat er gebeurt. 

Het zijn spannende tijden met gebeurtenissen die diepe indruk maken op de jongeman. Zo wordt hij zelf door een Duitser beschoten. En hij is getuige van de beschieting van de villa van mevrouw Servatius, destijds eigenaar van wat later camping De Berenkuil zou worden. Zijn getuigenis hierover: 

“Toen op 12 april in de middag de Canadese soldaten Grolloo naderden, liepen onze buurjongen en ik samen met meneer Van Lochem uit Den Haag, die bij onze buren logeerde, richting Schoonloo. Ter hoogte van het Grolloërholt hield meneer Van Lochem de Canadezen aan en hij vertelde hen in het Engels dat er Duitse soldaten verbleven in een villa even buiten Grolloo.  

Samen met meneer Van Lochem reden wij zittend op een brencarrier Grolloo binnen. In de Middenstreek moesten wij afstappen, want wij mochten niet mee naar de villa waar de Duitse soldaten zaten. Meneer Van Lochem leidde de Canadese soldaten naar de villa. Die stelden twee brencarriers op en begonnen op de villa te schieten. Onze buurjongen en ik zagen dat de topjes uit de dennen werden geschoten. Na enige tijd kwam een groepje Duitse soldaten lopend achter een groot wit laken tevoorschijn. Ze werden gevangen genomen en afgevoerd naar kamp Westerbork waar een opvangcentrum was ingericht. 

Later op de middag kwam een groot aantal militaire voertuigen met Canadese en Poolse bevrijders Grolloo binnenrijden. Opvallend was dat de Canadese en Poolse soldaten zich met hun voertuigen gescheiden opstelden op de hoven van Harmjan Hingstman aan de Amerweg en  Jan Sijbring aan de Hoofdstraat. Vol bewondering keken wij toe hoe alles perfect verliep”.