Zondagmorgen 8 april begon het voor Grolloo en omgeving. In de nacht waren Franse parachutisten afgeworpen in de omgeving. In grote spanning wachtten de Grollers op wat zou komen. Het kon uren duren, maar misschien ook wel dagen. Zou het toch gevechten komen in het dorp? Of zouden de Duitsers het hazenpad kiezen? De mitrailleurs vertelden alleen dat de bevrijding eraan kwam.  

Vooral de mensen die achter ‘t Grollerholt woonden kregen te maken met angstwekkende taferelen. De Canadese troepen rukten vanuit Schoonloo op. Ze werden opgewacht door een aantal Duitsers dat zich had verschanst bij de woning van boswachter Meutstege en de boerderij van Veenhoven. Het kwam tot een hevig vuurgevecht. Weldra stond de boerderij van A Meiringh in lichterlaaie, spoedig gevolgd door de huizen van A. Enting en K. Veenhoven.   

Het was een vreselijk gezicht en de inwoners van Grolloo zagen op korte afstand de verschrikkingen van de oorlog. De bewoners van de getroffen boerderijen waren naar de buren gevlucht of zaten in de kelder. Een ware kogelregen daalde neer op de brandende huizen, maar slachtoffers waren er niet.   

Wel spanning en die bleef om te snijden tot donderdag 12 april. Rond 19 uur naderden drie brencarriers het dorp. Met een slakkengang.  

De Canadezen stopten bij bakkerij Lunsing om te vragen of er nog Duitse troepen in de buurt waren. Dat was niet het geval. 

Wel hadden ze nog gauw even twintig fietsen gejat bij de inwoners van Grolloo om als bezetenen weg te komen in de richting Assen.  

De drie gevechtswagens waren slechts de verkenners voor de Canadese hoofdmacht. In een mum van tijd raasden tientallen tanks met grote snelheid door het dorp. De inwoners telden zeker tweehonderd voertuigen. Grolloo was vrij en de inwoners konden genieten van echte sigaretten, chocolade en witbrood.