Al lang geleden geëmigreerd naar Israël, bleven ze herinneringen ophalen aan hun jeugd:  ”Het ging alleen maar over Meppel, hun leven lang”, aldus  een tijdgenoot uit dat tweede vaderland voor de broers van de Rhoer. Opgegroeid op de Stationsweg 6 als zonen van een veehandelaar traden ze niet in de voetsporen van hun vader, die in de regio bekend stond om zijn integere wijze van handel drijven.  

Jacob werd advocaat-procureur en vestigde zijn praktijk in een speciaal aangelegde, nu nog steeds aanwezige, uitbouw. Zijn broer Eddy werkte in de textielfabricage en navrant genoeg al in 1939  als dienstplichtig soldaat in Westerbork met zijn eenheid.  

In 1942 moesten de broers stoppen met hun beroepsactiviteiten en in augustus, zoals de meeste jonge joodse mannen, werden ze opgeroepen voor een werkkamp, veelvuldig aanwezig in Drenthe. Resulterend in het massale vertrek uit al die kampen  op 3 oktober 1942 naar Westerbork.  

Als eerste ontsnapte Jacob, met hulp van zijn broer, die als keukenhulp redelijk vrij kon rondlopen. Jacob werd verstopt in een groentewagen van de Meppeler firma ter Bruggen, die aan het kamp leverde. NSB’er en eigenaar ter Bruggen was een aanhanger van de  nieuwe orde en had dan ook de leveranties van fruit en groente bemachtigd . Zijn personeel was echter uit het goede hout gesneden en Jacob dook onder in Meppel aan het Zuideinde.  

Eddy ontsnapte ook met behulp van fruit. Ging met een kist appels naar een buitenkamp van Westerbork, een vaker gemaakte tocht, maar fietste door naar het dorp. Werd vermomd door een contact van de familie en stapte in Hooghalen op de trein naar Meppel, waar hij zich in het duister kon voegen bij het onderduikadres van de familie aan het Zuideinde  in Meppel. Beide broers en hun familie overleefden op diverse plekken in de regio wel de oorlog en vertrokken na de oorlog naar Israël. 

Auteur: Wim Sagel