Maandenlang zaten de Canadese militairen in de buurt van Groesbeek om de frontlijn te verdedigen. De hele winter brachten ze in de schuttersputten door en moesten wachten tot het mogelijk was om door te stoten en Duitsland binnen te vallen. Indrukwekkende details uit het leven aan het front worden beschreven in het dagboek van Lt. Donald Pearce, die diende bij de North Nova Scotia Highlanders van de 3e Infanteriedivisie: “terug naar de regen, terug naar een droge dag in de week, terug naar modder tot aan je enkels”. Hij beschrijft problemen die bij het leveren van de rantsoenen ontstonden en beweert dat je de Duitse soldaten aan de overkant met infanterie moet verdrijven. Granaten maken volgens hem geen indruk op hen.

Op 8 februari 1945 was het eindelijk zover en begon het Rijnlandoffensief. Het doel van het offensief was het oversteken van de Rijn. Vanuit Nijmegen leidt de weg naar Kleef via het Reichswald en via het dorpje Wyler. De Calgary Highlanders van de 15th Scottish Division hadden de taak om de weg vrij te maken voor de grote opmars. Het eerste deel op de weg naar Wyler leek goed en volgens schema te verlopen, maar toen ze het Landgoed Den Heuvel bereikten, waar in september 1944 al fors werd gevochten, beseften ze dat er een fout was gemaakt. Ze stonden midden in een mijnenveld. De mijnen waren verstopt in houten kisten zodat ze niet traceerbaar waren. Bovendien maakten de explosies de Duitse scherpschutters, die in Wyler verstopt zaten, attent op hun aanwezigheid.

Ondanks veel verliezen lukte het de Highlanders om het mijnenveld te verlaten, de scherpschutters uit te schakelen en het dorp te bevrijden, zodat de weg naar de Reichswald vrij was voor het grote offensief.