De aanval op Leopoldsburg op 11 september was, in vergelijking met de gebeurtenissen van de vorige dag, een snel geklaarde klus. Het plan om het dorp in te nemen was hetzelfde als dat van de dag ervoor, alleen met veel meer manschappen. De 13th/18th Royal Hussars vielen aan vanuit het westen. De 4th/7th Royal Dragoon Guards vanuit het oosten. De aanval ging van start in de vroege namiddag. Binnen het uur waren de Britse troepen heer en meester in het dorp, na een beperkte Duitse tegenstand. In de late namiddag arriveerde ook de Belgische Brigade Piron in Leopoldsburg. De Britten stopten hun opmars op de Quatre-Bras. Tijdens de avond van 11 september vormde dit kruispunt een belangrijke schakel in de beveiligingsperimeter rond Leopoldsburg. De Britten moesten hier eerst wel een aantal mijnen ruimen die de terugtrekkende Duitsers boven op de kasseien hadden geplaatst

Hoewel de bevrijding vrij vlot was verlopen, zou 11 september slecht eindigen voor de Brigade Piron. Kolonel Piron beval tegen de avond enkele verkenningspatrouilles vanaf het kruispunt richting Kerkhoven en Balen. De patrouille richting Kerkhoven verliep vlekkeloos en de Belgische soldaten rapporteerden dat het dorp verlaten was. De pantserwagens van de patrouille richting Balen reden echter in een hinderlaag met 88 mm kanonnen van de 6./ Schwere Flak-Abteilung 602. Voor hun vertrek hadden Britse soldaten gevraagd wat de Belgen van plan waren met hun pantserwagens bewapend met ‘proppenschieters’. De Duitse hinderlaag maakte dan ook meteen slachtoffers. Een pantserwagen werd geraakt en twee Belgische soldaten sneuvelden. Na het vallen van de avond trok de rest van de patrouille terug richting kruispunt. De gesneuvelde Belgen Marcel Benoot en Lucien Simoen, werden door de lokale bevolking uit het wrak gehaald.