Al op 25 juni 1940 werden handgeschreven flyers op straat gegooid die mensen opriepen naar de BBC te luisteren en waarschuwden tegen de wapenstilstand. Dit waren de eerste tekenen van het verzet. In de zomer van 1940 richtte Pierre-Jean Herbinger (Bressac), directeur van de mijnen van Malpasset, het militaire inlichtingennetwerk Dumas/Nilo/Mithridate op, dat een nationale reikwijdte had (bijna 2000 agenten).

In 1942 organiseerde het 'Réseau Carte' (kaartennetwerk) 's nachts operaties in de baaien van Agay, Anthéor en Trayas. De lokale verzetsstrijders vervoerden, verborgen en beschermden inlichtingenagenten, verzetsleiders en politieke figuren die naar Londen wilden of daarheen op weg waren. Engelse onderzeeërs en 'felouques' (kleine 14 meter lange mediterrane vissersboten), bemand door Poolse verzetsstrijders, zorgden voor de verbindingen.

De eerste sabotages van spoorwegmaterieel gericht op treinen richting Duitsland vonden plaats in 1941.

De groep FTP-MOI van Roger en Léon Landini, bestaande uit communisten van Italiaanse afkomst, voerde verschillende explosieve aanvallen uit op de spoorlijn Marseille-Nice en op gebouwen die werden bezocht door soldaten van het bezettende Italiaanse leger.

De bezetting remde het verzet niet af, ondanks de klappen die werden uitgedeeld door de Italiaanse fascistische politie, de OVRA: de propaganda bleef zeer actief, met name via pamfletten waarin werd opgeroepen tot demonstraties van huisvrouwen.

Roger Lombard, directeur technische diensten van de stad, nam deel aan het NAP-netwerk (Noyautage des Administrations Publiques).

Vanaf september 1943 leidt de Duitse bezetting tot de jacht op Joodse mensen, vernielingen en gedwongen evacuaties. Inlichtingennetwerken hielden echter het werk aan de kustverdediging in de gaten en verstrekten informatie aan de geallieerden. De bezetters waren het doelwit van aanslagen. De repressie was hard. Verschillende leden van het verzet werden gedeporteerd.

In 1943-44 breidde het lokale verzet zich uit door jonge mensen samen te brengen en ze naar de maquis te sturen. Het verzet was echter slecht bewapend en verzwakt door de arrestaties van de Gestapo en het vertrek naar het binnenland, en speelde voornamelijk via inlichtingen een rol bij de bevrijding. Eén stukje informatie, verstrekt door Louis Marchand, adjunct-directeur van de steengroeven van Dramont en een Engelse agent, bleek van vitaal belang: het strand was niet bedekt met mijnen. De 36e Texas Infantry Division landde veilig op 15 augustus 1944.