Er zijn maar weinig plaatsen waar de kustverdediging zo zichtbaar is als bij de Pointe de l'Observatoire (uitkijkpost). Omdat ze in een gebied ligt dat niet bebouwd mag worden, is ze in het zicht gebleven.

De verdedigingswerken die hier te zien zijn, zijn relatief goed beschermd en vormen zeer interessante overblijfselen. Hoewel door het intensieve gebruik van het terrein door het publiek sommige overblijfselen moesten worden gerestaureerd.

Het systeem bestond voornamelijk uit luchtafweergeschut (Flak), met verschillende kalibers van 20 tot 88 mm. Deze konden bij snel in staat van paraatheid worden gebracht, dankzij de detectie van luchtbewegingen door de Duitse radars in Dramont en La Baumette in Agay.

Deze verdedigingswerken werden vanaf de herfst van 1943 gestaag versterkt, waardoor het bombarderen van het viaduct van Anthéor extreem moeilijk en riskant werd.

De kustverdediging bestond ook uit loopgraven en individuele posten die waren uitgerust met machinegeweren. Communicatiekabels tussen de posten werden ondergebracht in loopgraven op de grond.

In juli 1944 kreeg de nazi-bezetting te maken met steeds frequentere geallieerde bombardementen op Zuid-Frankrijk, met name op bruggen over de Rhône, ter voorbereiding op de landing in de Provence. Ze besloten daarom bijna alle kanonnen die zich hier bevonden verder naar het noorden te verplaatsen.

De weg was nu vrij voor de geallieerde luchtkonvooien met de luchtlandingstroepen. Ze vlogen over het Cap Roux massief in de Estérel en werden gedropt of landden in zweefvliegtuigen op de vlakte van Le Muy in de nacht van 14 op 15 augustus 1944 om de landing te beschermen. Het was ook duidelijk voor de Amerikaanse bommenwerpers die de stranden van Saint-Raphaël bestookten en het de aanvallende troepen gemakkelijker maakten om aan land te komen.