Toen de regen met bakken uit de hemel viel lukte het de Canadezen van het Irish regiment om in de nacht van 27 op 28 april 1945 de Duitse linies te doorbreken richting Heveskesklooster. De volgende dag liepen de Canadezen tegen een verdedigingsstelsel aan dat uit drie rijen prikkeldraad, loopgraven, bunkers en mijnen bestond. Onder zwaar Duits vuur forceerden Canadese pioniers een bres in de versperring, waardoor de Canadezen terrein wonnen en de Duitsers uit konden schakelen. Ze waren weliswaar door de Duitsers opgemerkt, maar werden om strategische redenen ongemoeid gelaten. De opzet van de Duitsers slaagde. Ze verrasten hen door opeens het vuur te openen. En hoewel de Canadezen zich fel verdedigden, kwamen ze niet meer verder en konden ze ook geen kant op. Een extra moeilijkheid die zich deze dag voordeed, was dat de radioverbindingen uitermate slecht waren en gecoördineerde acties onmogelijk maakten.

In de loop van de dag waren diverse pogingen om vervolgens radiografisch contact te krijgen met de voorste compagnie mislukt en de situatie begon ernstige vormen aan te nemen. Er wordt alarm geslagen en kapitein Walker, een luchtwaarnemingsofficier van de artillerie geeft zich onmiddellijk op als vrijwilliger om de compagnie op te sporen en het artillerievuur te gaan coördineren. Vanaf Eelde vertrekt het kleine en ongewapende Auster V verkenningstoestel en deze vliegt met een snelheid van ongeveer 200 kilometer per uur naar de laatst opgegeven locatie van de compagnie in de omgeving van Heveskes. Op een hoogte van slechts ruim 100 meter gaat kapitein Walker vanuit de cockpit met het blote oog zoeken naar de vermiste eenheid. 

Dan ziet kapitein Walker ten zuiden van Heveskes grote activiteit van honderden Duitsers die door de velden trekken naar het zuiden. In gevechtshouding en vanuit Heveskes. Een Duitse tegenaanval! Ondertussen vliegen tientallen granaten uit de vele lopen van de Flak kanonnen in de omgeving. De meeste Duitsers hebben het langzaam vooruitvliegende toestel bemerkt. Vooral de nabijgelegen Flakbatterij Fiemel begint met het vuren van 12,5 cm granaten op het kleine vliegtuig. De Duitse marine artilleristen blijven fanatiek vuren maar kunnen het kleine toestel niet raken. Het vliegtuig moet vele malen heen en weer zijn geschud door de explosies. Desondanks blijft het kleine vliegtuig een half uur boven Heveskes vliegen om de zo gewenste informatie over de eenheid door te geven aan de Canadese artillerie nabij Wagenborgen. Hiermee komt de ondersteuning van de artillerie weer op gang. Salvo’s van de Canadese artillerie, opgesteld bij Wagenborgen, komen terecht tussen de Duitsers op posities rond de compagnie.

Na een half uur begeeft de radio het aan boord van het toestel. Kapitein Walker heeft inmiddels op de grond gezien dat een zwaar Duits machinegeweer, goed en verdekt opgesteld de compagnie onder vuur neemt. Het machinegeweervuur is zo goed, dat men zich niet kan bewegen en dat men plat op de grond moet blijven liggen. Hierop voert de Auster een schijnaanval uit tegen het goed geplaatste machinegeweernest. In een scheerduik naar beneden vliegt het langzame toestel recht af op de positie van de Duitsers. De bemanning van het machinegeweer schrikt hier zo van dat zij kortstondig weg vluchten van het wapen, bang voor bommen. Dit wordt nog een keer herhaald en ondertussen trekken de Canadese soldaten op naar die positie en nemen het zware machinegeweer over, voordat de Duitsers terug kunnen keren. Hierna trekt de Auster zich terug naar het vliegveld Eelde. Terug gekomen op het vliegveld rapporteert Walker de posities van de op dat moment nog steeds aanvallende Duitsers. Walker krijgt later hiervoor een hoge onderscheiding.