Op 12 april was het verkenningsregiment Royal Canadian Dragoons bij Noordwolde de Drents-Friese grens gepasseerd. Daarna bogen zij af naar Vinkega. Bij Steggerda kwam het tot een treffen met Duitse troepen. Door toeval verschenen bij de Turfhoek vrijwel tegelijkertijd Canadese Staghound pantserwagens vanuit Vinkega en een aantal Duitse voertuigen. De chaos was groot onder de Duitse troepen. Zij wisten dat de Canadezen in aantocht waren, maar hadden nauwelijks inlichtingen over de sterkte en positie van de Canadezen. De strijd bij Steggerda was snel gestreden. De 17-jarige Rinse de Vries zag het gebeuren: “De Duitse groep bestond uit een grote groene autobus, een truck volgeladen met munitie, een luxe auto en enkele motoren […] Het gevecht was kort, maar hevig. De vrachtauto met munitie explodeerde, de bus brandde uit”.In de bus zaten militairen die eerder een munitiedepot in De Eese hadden opgeblazen. In de autobus sneuvelde tenminste één Duitse militair. 

Hierna reden de Dragoons door naar Peperga en in de richting van De Blesse. Ook hier kregen de Canadezen een groep Duitsers in het vizier. Op de weg vanuit Willemsoord stond een colonne Duitse vrachtwagens. Nadat de Dragoons het vuur hadden geopend wisten de meeste wagens in zuidelijke richting te ontkomen. Om onduidelijke redenen waren er ook enkele vrachtwagens achtergebleven. Deze hadden zich onder een bomenrij verdekt opgesteld. 

In de vroege middag werden deze echter alsnog ontdekt door geallieerde jagers. Henk Wielinga, die in het dorp ondergedoken zat om aan de Arbeitseinsatz te ontkomen was getuige van wat er daarna gebeurde: 

´En ja hoor, daar kwamen de laagvliegende machines al schietend over mij heen richting de drie auto’s. Het was een angstaanjagende ervaring! De auto’s waren veranderd in een grote vuurzee en ook explodeerde op dat moment een auto. Voor de woningen in het dorp had deze explosie grote gevolgen, ook voor ons huis. 

Er was een aantal gewonden en aangezien mijn moeder wijkverpleegkundige was en wij het Groene Kruis onder beheer hadden, ging ik een brancard halen. Mijn moeder ging naar zolder, maar door de explosies viel zij door het zolderluik – een hersenschudding en enige verwondingen tot gevolg.´ 

De explosie was zo krachtig geweest dat drie huizen aan de Konijnenbergen volledig vernield raakten. Meerdere bomen waren als luciferhoutjes geknakt en in de directe omgeving was er schade aan andere huizen. Ondanks de enorme ontploffing was niet alle munitie vernietigd. Toen de restanten later werden opgeruimd raakten er door onvoorzichtigheid alsnog mensen licht gewond.