Steeds wanneer de Canadese bevrijdingstroepen naderen worden er granaten vanaf het Waddeneiland Borkum en andere artilleriestellingen langs de kust bij Delfzijl afgevuurd. Uithuizermeeden is één van de dorpen waar de bewoners er in de nadagen van de oorlog veel last van heeft. De heer W.T. Moorlach beleeft door de beschieting angstige momenten.

Kort voor de komst van de Canadezen bespreekt een aantal mannen uit de buurt de situatie voor zijn ouderlijk huis. Op hetzelfde moment wordt een salvo granaten vanaf Borkum afgevuurd. Vader Moorlach krijgt een granaatsplinter in zijn onderbeen, die hij pas bij thuiskomst opmerkt. De granaten komen onverwacht en het gezin Moorlach zoekt ’s nachts veiligheidshalve onderdak in de kelder van hun woning. Alleen vader blijft – vanwege zijn verwonding – in de woning. “Kwam er een salvo dan kwam hij met pijn en moeite de kelder in”, herinnert Moorlach zich. De dokter acht het toch raadzamer dat hij naar een ziekenhuis in Groningen wordt gebracht.

Maar hoe doe je dat onder oorlogsomstandigheden? Vlak nadat er een granaat dichtbij inslaat wordt hij per gasgestookte vrachtauto naar Groninger vervoerd. Het wordt een Ommelandse reis met nogal wat hindernissen, omrijden en een gaspot die het begeeft. Na een lange reis belandt vader Moorlach toch in het ziekenhuis en is hij eindelijk in veilige handen.

Bron: Dagblad van het Noorden (2005)