Ooggetuige To Hofstra vertelt op 17 mei 1945:   

“60.000 Duitsers uit Holland worden hier verwacht. Te voet via de Afsluitdijk zullen ze in groepen van 4 x 15.000 door Sneek trekken. De bedoeling is dat iedere groep hier drie dagen verblijft, op een stuk land in de open vlakte, even voorbij Sneek op de Leeuwarderweg (…)”. 

“Geertje, Jan en ik hebben ervan gehoord en nieuwsgierig als we zijn, trekken we erop uit, richting de Paviljoenweg, de komst van de Duitse krijgsgevangenen tegemoet”. 

“Het duurt niet lang of daar komen ze aan. Ongeveer honderd man, geheel in uniform, maar natuurlijk ongewapend. Enkele Duitsers lachen als een boer met kiespijn. Anderen daarentegen persen de lippen opeen en kijken ons aan met een van woede verbeten trek om de mond. We zeggen niets. Zelfs het lachen laten we, de moed ontbreekt ons ervoor. Immers twee maanden geleden waren zij nog de baas”. 

“(…) In een tevoren gemaaid stuk land worden ze door de Canadezen aan het werk gezet. De riemen en jassen gaan uit en: “an die Arbeit”. Spitten! De Canadezen verspreiden zich en houden een oogje in het zeil. Vele inwoners van Sneek vleien zich in het malse gras op de Paviljoenweg en kijken geamuseerd toe. Het vergezicht is nu dubbel schoon. Wij denken dat deze Duitsers de kwartiermakers zijn van de grote troep die nog komen moet.” 

Een Canadese militair en een inwoner van Sneek fotograferen de terugtocht van de Duitsers door Sneek.