Nederland
Markeren
Deel
Route
Het Irish Regiment of Canada vocht in april in Gelderland en verbleef daarna korte tijd in Friesland om de Zuiderzeekust te bewaken. Eind april moest het regiment nog een laatste keer in actie komen bij Delfzijl. Hoewel het Irish Regiment of Canada dus geen rol speelde bij de bevrijding van Heerenveen, liet het wel een bijzondere indruk achter bij de plaatselijke bevolking.
Na de capitulatie van Duitsland bleven de Canadese troepen nog lange tijd in Nederland. De laatste troepen zouden pas in februari 1946 vertrekken. Het was een enorme logistieke uitdaging en kostte veel tijd om alle manschappen uit West-Europa huiswaarts te laten keren. In de tussentijd moesten deze troepen ergens worden ondergebracht, verzorgt en vermaakt. Dit gold ook voor tienduizenden Canadezen in Nederland.Het Irish Regiment of Canada werd medio juni ondergebracht in Heerenveen en omgeving. Om hun verblijf zo aangenaam mogelijk te maken werden er allerlei activiteiten voor hen georganiseerd. Inwoners van Heerenveen die zich hadden aangesloten bij het Entertainment Committee of the Netherlands regelden samen met Canadese militaire autoriteiten dat er dansavonden, theemiddagen en filmavonden werden gehouden. Het contact tussen de inwoners en de Canadezen was erg goed:
"The folks at Heerenveen as in the other locations were just great. I never knew a single man in the Regiment that did not praise the people he stayed with. However I insist that I stayed with the very best. Several of our chaps married Dutch girls and as far as I know all the marriages turned out to be excellent”.In de Heerenveense Schouwburg hadden de soldaten een eigen theater, de Garry Owen naar de titel van de Regimentsmars, hun eigen dancing, de Green Hackle en hun eigen clubgebouw, de Irish Corner Club. En er werd een magazine the Green Bonnet gedrukt.
Het regiment zelf zorgde er voor dat er veel gesport kon worden. In Joure en Heerenveen werd een honkbal competitie gespeeld op de sportvelden die respectievelijk tot Mitchell Field en Ulster Stadium werden omgedoopt. In oktober werd er een Canadees-Fries weekend georganiseerd waarbij honkbal en korfbal gespeeld werden.Zowel de Canadese militaire autoriteiten als Nederlandse burgerinitiatieven spanden zich volop in om het moreel onder de troepen hoog te houden. Toch stierven in Nederland nog ruim duizend geallieerde militairen na de oorlog. Door verwondingen opgedaan in de strijd, ziekte en ongelukken. Maar ook door zelfdoding. Velen hadden traumatische ervaringen opgedaan. En aandacht voor geestelijke gezondheid of hulp bij traumatische ervaringen bestond nog maar nauwelijks.Op 29 november begon de repatriëring van het regiment. Met een dankwoord in de lokale kranten werd afscheid genomen van Heerenveen. Na een lange reis zetten zij op 16 januari 1946 weer voet op Canadese bodem. Pas toen was voor deze mannen de oorlog écht afgelopen. Het merendeel verliet het leger en keerde terug in de maatschappij.
Nog ver na de oorlog bleven er contacten met Heerenveen bestaan. In 1995 keerden dertig veteranen terug naar Heerenveen. Hoewel de Irish Corner tot grote spijt van de mannen was gesloopt, was de band met Heerenveen nog even hartelijk als vijftig jaar eerder.