Het 506th Parachute Infantry Regiment (PIR) van de 101st Airborne Division vestigde zich op 19 december 1944 in de omgeving van Foy. De gevechten waren intens vanaf de eerste dag. De commandant van het 1e bataljon, luitenant-kolonel James LaPrade werd gedood in Noville, toen de commandopost waarin hij zich bevond, werd getroffen door vijandelijke beschietingen. De dorpen en de omgeving rond Foy en Noville werden herhaaldelijk aangevallen door elementen van de Duitse 2e Panzer Divisie en de 26e VolksgrenadierDivisie.

Onder moeilijke weersomstandigheden viel het 506th PIR op 13 januari 1945 Foy aan, dat nog steeds door Duitse troepen was bezet. Company 'E' en 'I' werden belast met het leiden van de aanval op het dorp onder dekkingsvuur om de vijand definitief te verdrijven. Hoewel ze van huis tot huis moesten gaan om sluipschutters uit te schakelen, werd Foy met succes veroverd en werden tientallen Duitse soldaten gevangen genomen. Maar ondanks het heen en weer gaan, bleef Foy uiteindelijk in Amerikaanse handen. Ook op 14 januari kregen het 1e en 2e Bataljon van het 506e PIR opdracht op te rukken naar Noville en Cobru. In de volgende dagen hielp de 101st Airborne Division, met steun van elementen van de Amerikaanse 11th Armored Division, geleidelijk de gebieden ten noorden van Bastogne te bevrijden.

Ondanks het geweld van de gevechten leed het dorp Foy geen burgerslachtoffers, in tegenstelling tot het naburige dorp Noville waar verschillende inwoners werden geëxecuteerd in een bloedbad door Duitse troepen. Anderzijds waren de militaire verliezen in dit gebied aanzienlijk. Na de gevechten werden een aantal lichamen ontdekt en overgebracht naar de Amerikaanse en Duitse militaire begraafplaatsen, die aan de uitgang van het dorp lagen.

Sporen van de strijd zijn nog steeds zichtbaar in Foy. Bezoekers kunnen nog steeds kogelgaten zien in de muren van sommige oude huizen. Iets verderop ligt de beroemde Bois Jacques, waar de schuttersputjes van het 506e PIR lagen.