Vanaf 3 januari 1945 werden de Amerikaanse troepen van de Amerikaanse 11e Pantserdivisie, die sinds 30 december 1944 in het gebied hadden gevochten, vervangen door de pas gearriveerde Amerikaanse 17e Luchtlandingsdivisie. Major-General William Miley's 17th Airborne Division werd belast met het bevrijden van de dorpen in het gebied ten westen van Bastogne. Op 4 januari 1945 vielen beide regimenten van de divisie elementen aan van de Duitse 3e Panzergrenadier Divisie en Führer-Begleit-Brigade, van Mande-Saint-Etienne richting Flamisoul (Flamizoulle) en van Rechrival richting Flamierge. De inname van de dorpen bleek moeilijk voor de Amerikaanse luchtlandingstroepen, want ze werden zwaar verdedigd door de Duitse soldaten op afstand, onder meer met artillerievuur komend van op de beboste bergkammen tussen de dorpen. De Duitse troepen deden een tegenaanval en drongen de Amerikaanse aanval terug. Deze eerste dag was een vuurdoop, waarbij de 17th Airborne Division een aantal slachtoffers maakte.

Op 7 januari viel de 17th Airborne Division opnieuw aan en rukte noordwaarts op naar de (N4) Bastogne naar Marche Road. Ondanks aanvankelijke successen, waaronder de inname van Flamierge, dwongen zware Duitse tegenaanvallen de Airborne-troepen geleidelijk het moeilijk gewonnen terrein op te geven en de nieuw veroverde posities te verlaten.

Vanaf ongeveer 9 januari dwongen de inspanningen van de Amerikaanse soldaten de Duitse troepen echter hun terugtrekking te organiseren via de dorpen Givroulle en Longchamps. Flamierge werd op 12 januari volledig bevrijd door de 17th Airborne Division. De heuvelrug boven het dorp werd bij de soldaten van de divisie bekend als 'Dead Man's Ridge' vanwege de zware verliezen die daar tijdens de gevechten om de hoogten werden geleden.

Het monument in het centrum van het dorp Flamierge eert de mannen van de 17th Airborne Division voor hun inspanningen bij de bevrijding van deze bezette gebieden in januari 1945.