Vanaf 19 december 1944 bevonden de Amerikaanse soldaten, waaronder elementen van het 501st Parachute Infantry Regiment (PIR) van de 101st Airborne Division, zich rond Bizory. Ze werden geconfronteerd met herhaalde aanvallen van elementen van de Duitse 26e Volksgrenadier Divisie, die uit de richting van Mageret waren gekomen. Het doel van de Duitse troepen was Luzery te bereiken op de weg tussen Bastogne en Houffalize, voor een doorbraak naar Bastogne vanuit het noorden.

Dankzij de hevige gevechten in december in en rond het dorp, inclusief het nabijgelegen hoge terrein van Hill 510, en tussen Bizory en Neffe, hielden de mannen van Lieutenant-Colonel Julian Ewell's 501st PIR stand.

Verder naar het noordwesten van het dorp Bizory waren andere Amerikaanse troepen van het 506th PIR van de 101st Airborne Division ook voornamelijk actief, ingegraven in en rond de Bois Jacques (Jack's Wood), waar ook zeer zware gevechten plaatsvonden. De spoorlijn van Bastogne naar Bourcy fungeerde als een natuurlijke scheidslijn tussen de verdedigingssectoren van het 506e en het 501e PIR.

De inwoners van het dorp Bizory, die daar tijdens de gevechten bleven, werden zwaar getroffen door deze gebeurtenissen. Verschillende families moesten hun toevlucht zoeken in hun kelders of werden gedwongen naar Bastogne te vluchten om aan de dood te ontsnappen.

Tijdens de gevechten in het gebied wordt aangenomen dat een gebouw in de buurt van het dorp Bizory door de 101st Airborne Division werd gebruikt als een geavanceerde eerstehulppost om vele gewonde soldaten van beide kanten te behandelen.

Het dorp Bizory werd in januari 1945 bevrijd door elementen van de Amerikaanse 6th Armored Division.

Later in januari maakten de Amerikaanse troepen van de 101st Airborne Division, geholpen door de Amerikaanse 11th Armored Division, een doorbraak naar Noville en Foy, waardoor de Duitse troepen definitief uit het gebied ten noorden en noordoosten van Bastogne konden worden verdreven.