De volgende ochtend naderen Canadese soldaten de Emmabrug in het codegebied “Cricket. De Duitsers verdedigen deze zone onder meer met luchtafweergeschut. Ook voor de Ubbo Emmiusstraat wordt geschut opgesteld die zo de Canadezen bij het Coehoornsingel kunnen beschieten. De Canadezen sluipen over de Emmabrug, waarna rondom deze brug een heftige strijd ontstaat. De Duitsers hebben rond het Emmaplein mangaten en loopgraven gegraven van waaruit ze op de Canadezen schieten.  

Vanuit de tuinen van de villa’s op het Emmaplein wordt ook geschoten. Vanaf het Zuiderdiep krijgen de Duitsers ondersteuning van twee opgestelde kanonnen. De Canadezen openen het vuur, onder meer op de Ortskommandatur, die op de noordelijke hoek Ubbo Emmiussingel/ Emmaplein staat. Aan de Coehoornsingel, Ubbo Emiussingel en Preadiniussingel moet om elke meter grond gevochten worden. De Duitsers zitten letterlijk overal.  

Enkele Duitsers vluchten het Diaconessenhuis in. De directrice protesteert, omdat ze vreest voor de veiligheid van de patiënten. De Duitsers willen vertrekken, mits ze de gewonden in het Diaconessenhuis mogen brengen. Twee zusters bieden zich vrijwillig aan om de Duitse gewonden op te halen van het Emmaplein. Terwijl er wordt geschoten, halen ze de twee gewonde soldaten op. Een van de gewonden blijkt een officier te zijn, die de opdracht had de Emmabrug te laten springen.