Bij het zuiveren van de omgeving van Cadzand werden de Canadezen op 30 oktober zwaar onder vuur genomen vanuit het versterkte steunpunt, Stützpunkt Cadzand-Badhuis, en door het kustgeschut op Walcheren. Pas een dag later waren de ‘Regina Rifles’ dichtbij de zware, bomvrije bunkers van het Stützpunt gekomen. Toch lukte het zelfs na luchtaanvallen door jachtbommenwerpers niet om door te dringen tot in de bunkers. Eenheden van het Canadian Scottish Regiment namen de vastgelopen aanval over en omsingelden het Stützpunkt. Dat werd door Duitse marine-eenheden echter verbeten verdedigd.

Vroeg in de morgen van 1 november werden zelfs anti-tankkanonnen ingezet voor ondersteuning van de aanval. De Canadezen hadden vanaf die dag al geen last meer van het kustgeschut op Walcheren. Dat was namelijk betrokken geraakt bij de geallieerde landingen in Westkapelle en Vlissingen. De Canadese eenheden vielen de hele nacht tevergeefs aan, slechts een enkele bunker werd veroverd.

Canadese mortierbeschietingen zetten het Stützpunkt op 2 november in brand. Het leidde tot onderhandelingen. Een Duitse arts zocht contact en wilde een korte wapenstilstand om gewonden te verzorgen. De Canadese commandant weigerde. De arts werd verteld dat de dag daarvoor Generaal-Majoor Eberding zich in Knokke had overgegeven. Dat bleek voldoende te zijn, het laatste Duitse steunpunt in West-Zeeuws-Vlaanderen gaf zich onvoorwaardelijk over. Operatie Switchback was voltooid.

Bezoek de website van Zeeuwse Ankers voor uitgebreide informatie, persoonlijke verhalen en video’s over de Slag om de Schelde.